۱۳ آبان یک روز حیاتی در تاریخ اسلام سیاسی است. سه دهه پيش در این روز بخشی از جمهوری اسلامی (دانشجويان خط امامی آن زمان و اصلاح طلبان حکومتی امروز) سفارت آمریکا را به اشغال درآوردند و کارکنان آن را بیش از ۴۰۰ روز به گروگان گرفتند. حیات جمهوری اسلامی که بطور روز افزونی مورد تهدید اعتراضات کارگری٬ زنان٬ چپ ها و کمونیست ها٬ مخالفین سانسور و سرکوب آزادی و گسترش محدودیت ها و قیود مذهبی بر جامعه بود٬ از این روز ویژگی جدیدی بخود گرفت. ضد آمریکایی گری کور به یک رکن فلسفه سیاسی رژیم اسلامی و کل ارتجاع اسلام سیاسی تبدیل شد. این سیاست تاکنون جایگاه مهمی در تبلیغات بمنظور گسترش جنبش تروریسم اسلامی در ایران و منطقه ایفا کرده است و امروز یک محور تقابل تروریسم اسلامی و تروریسم دولتی آمریکا و متحدین اش است.
اما امسال جامعه در شرایط سیاسی بسیار متفاوتی به ١۳ آبان نزدیک میشود. ایران یک تابستان داغ و پر التهاب را پشت سر گذاشته است. توازن قوا میان مردم و رژیم اسلامی بشدت تغییر کرده است. مساله بود و نبود رژیم اسلامی به محور اعتراضات جامعه تبدیل شده است. علیرغم سرکوب بسیار خشن و خونین٬ علیرغم شکنجه های وحشیانه و قتل و اعدام گسترده در زندان ها٬ مردم از اعتراض باز ننشسته اند. مردم در کمین رژیم اند و از هر فرصتی برای نشان دادن نفرت و مخالفت خود با جمهورى اسلامی٬ هول دادن آن در سراشیبی سقوط و تسریع سرنگونی رژیم اسلامی استفاده میکنند. زمین زیر پای جناحهای رژیم اسلامی داغ شده است. میدانند که رفتنی اند.
از این رو سياست جناح حاکم رژیم اسلامی در این روز اينست که برای مقابله با سرنگونی طلبى جامعه و "نمايش قدرت" به بسیج ارتجاعی گسترده ای دست بزند. همزمان عليه جناح اصلاح طلب حکومتی خط و نشان ميکشد. جناح اصلاح طلبان حکومتی نیز بمنظور دفاع از موقعیت از دست رفته خود٬ براى تجدید تعریف موقعیت جناحهای رژیم اسلامی٬ و همچنین در تلاش ناموفق برای کنترل و مهار اعتراضات سرنگونی طلبانه مردم و انداختن آن به مجاری ارتجاعی قانون اساسی رژیم اسلامی و دعواهای جناحی٬ فرخوان به حضور در این روز اما "همراه با سکوت" را داده اند. از مردم میخواهند تا "شعارهای رادیکال" ندهند! دو جناح رژيم هر اختلافى داشته باشند در مقابله با سرنگونى طلبى و سياست و شعارهاى راديکال توافق دارند.
همانگونه که ما بارها اعلام کرده ایم٬ مساله اینست که جدال سیاسى در ایران فقط دو طرف٬ یعنی جناح راست و جناح اصلاح طلب دولتی٬ ندارد. این تصویر جعلى اى است که رسانه های جیره خوار بین المللی و نیروهای "اپوزیسیون پرو رژیم" میکوشند از مبارزات مردم ارائه دهند. مردم٬ طرف سوم این جدال سیاسی و یک بازیگر مهم و یک طرف تعیین کننده معادلات سیاسی در ایران هستند. مردم میتوانند و باید ١۳ آبان را به روز اعتراض علیه کلیت رژیم اسلامی و هر دو جناح آن تبدیل کنند. باید تلاشهای رژیم اسلامی و کل بسیج ارتجاعی اسلام سیاسی را درهم شکست. اگر روز "قدس" به روز اعتراض علیه رژیم اسلامی و روز اعتراض به تقابل دو قطب تروریستی جهان معاصر٬ آمریکا و متحدین اش از یک سو و رژیم اسلامی و کل اسلام سیاسی از سوی دیگر تبدیل شد٬ این روز را نیز باید به روزی علیه رژیم اسلامی و مبانی وجودی اش تبدیل کرد. در عین حال نباید اجازه داد که جریانات اصلاح طلب حکومتی از اعتراض مردم سکوئی برای پیشروی ارتجاعی خود و بند و بست با جناح حاکم بسازند و اعتراضات مردم را در چهارچوب جنگ جناحهای رژیم عقیم کنند.
حزب اتحاد کمونيسم کارگرى مردم را دعوت ميکند که در اينروز٬ نه در محل تظاهراتهاى جمهورى اسلامى٬ بلکه در شهرها و خيابانهاى ايران بميدان بيايند و عليه کل اين بساط فقر و جنايت صدايشان را بلند کنند. در ١۳ آبان باید با شعارهای آزادیخواهانه و برابری طلبانه به میدان آمد. باید فریاد زد "نه به حکومت اسلامی"! باید فریاد زد که ما ذره ای زن ستیزی و آپارتاید جنسی را تحمل نمیکنیم! خواهان آزادی و برابری بی قید و شرط زن و مرد هستیم! باید فریاد زد حکومت تجاوز و جنايت و خفقان نمیخواهیم! آزادی بی قید و شرط سیاسی را حق مسلم ماست! زندانی سیاسی آزاد باید گردد! باید فریاد زد حکومت فقر و فلاکت و استثمار نابود باید گردد! باید فریاد زد٬ شکنجه٬ اعدام٬ زندان٬ نابود باید گردد! باید رژیم اسلامی را در این روز و در زمین خودش هم شکست داد.
در روز ۱۳ آبان فعالین کمونیست و آزاديخواه باید بکوشند شعارهای رادیکالی که خواست عمیق و واقعی مردم را بیان میکند در این اعتراضات طرح و گسترش دهند. خواست عمیق مردم برای سرنگونی رژیم و برای آزادی٬ برابری و رفاه باید هر چه وسیعتر در این اعتراضات مطرح شود. باید بشکلی فعالتر با شعارهایی که در دفاع از اصلاح طلبان حکومتی و جناح دیگر رژیم طرح میشود مقابله کرد. در اعتراضات ضد رژیمی مردم در روز ۱۳ آبان باید کوشید به مبارزات مردم جهت و خصلتی سازمانیافته تر بخشید. مبارزات مردم باید از دل هر یک از این اعتراضات توده ای سازمانیافته تر و رادیکال تر و متحدتر بیرون آید. این اعتراضات بخشی از یک جنبش وسیع توده ای رادیکال برای به زیر کشیدن جمهورى اسلامی است.
حزب اتحاد کمونیسم کارگری با تمام قوا میکوشد تا این هدف به کم دردترین و سریعترین و سازمانیافته ترین شکلی به سرانجام مطلوب خود برسد. مردم ایران خواهان سرنگونی رژیم اسلامی و دست یافتن به جامعه ای هستند که در آن آزادی٬ برابری و رفاه همگان قابل تامین و تضمین است. حزب اتحاد کمونیسم کارگری برای تحقق این مطالبات پایه ای مردم مبارزه میکند. سازماندهی یک انقلاب کارگری برای سرنگونی جمهوری اسلامی و استقرار یک جمهوری سوسیالیستی مطلوب ترین راه برای دستیابی به این اهداف است.
